首页 > 诗文 > 悲人道 > 拼音版

《悲人道》拼音版

南北朝谢晦

bēiréndào--xièhuì

bēiréndàobēiréndàozhīshínánāiréndàozhīduōxiǎnshāngréndàozhīguǎān

huázōngzhīguānzhòuqīngliúéryuǎnyuánshùwéntíngcāoxuéhéngmén

yīngshànzhīyòudāngzhīsuǒyánxiǎozizhīxiōngfàngshízhāohuòérzuòqiān

zhíbiànzhīyùnzāoshènghuángcānmóuyóuchuàngzànzhìhónggāng

chūzhìróngjìnwèiguānyánwéifángfēnshānzhīguīwénzhīguīzhāng

bǐngmìng西殿diànshòuchuángnuòlièjiéshí怀huáiérwàng

lóngxiānzhǔbàozhīhòuwángyōutuōzhīxiàokuìyáncúnwáng

wèinéngzēnghuīqiánguāngèzhīwèiyuèérmiǎnhuāng

tiānrǎngéryǔnshèzhīlúnsàngshěncháizhīguóshíchùérfěihuáng

亿zhàozhīzhìhūnérmíngzhāngliàngzhǔzūnérmínyànxìnbozuòzhījiāng

guówēiérzhònggòujiāshuāiérzàichānghuòdiānérxiūfǒushìdàozhīfāngkāng

cháobāogōngshūjuézhǐmìng西fānzòuxiāoguǎnzhīcáoyōngzhūmáozhīhuáng

línfāngzuòzhènxiǎngwénzhīhuánhuánbáoruòwèizhèngshíwàngshígàn

shēnzhīgǎnshùwéisòngzhīpínghànsānrěnshízhōuhuíwèizài

yǒunèiyúncáitòngjiāzhīèrzǎibìngjiāérdài

āiruòzhīcónghuòbēizhōngérxīnmèijīnghànzhīliángyàndǎiwénzhīzimín

jiànzhōngzhēnérliàngérshēnjiēgàiértóngfènxiánérjìngzhēn

zhúzhīchénchēzhīlínlínguānrénshīzhěngwèibīngshuíchén

shùwánghúnzhīxuěyuànfǎnjīngwèihuàqīngzhōujiāngtiǎnruìjiēyān

lēibáishuǐkòufǎnzhǐlúnrēngjiéérzhuàngwēiérzhèn

jiēshízāizhīfēngxúnmóuzhànérbēnnièchén

zhìyǒngzhīzhèngmèngmíngérshìzūngǒuchéngbàiyǒushùyuàntiānéryóurén

hènshǐshízhīwèijiésuìcuīshīérchénchéngsàngzhīsuǒzāodāngzhīlìn

tòngér怀huáizhīruòzihéngzāozhīyāngxìnzhìwèiqióngérshìqīngwèiérzhèn

shìtóngjǐnfēngqièlièérqiānxìnmǐnzhízhīshíjiùzhīsuǒyīng

wèijiǔzhīchùzhìmiǎnquánshēngjiēxìngmìngzhīnánsuìnǎijiǒngxièbiāntíng

tiānbèijiānwēiérshìdīngwénzhīgàogōnggāoérshēn

huòmángérxìngmiǎnqīngzōngérmièzhōutànguìyuèzhōngxiàshěnér

suīmíngzhīxiánmiǎncán怀huáijīndànérrěnrénwàngxiànghuìér

shǎngérzhènzhǔjiāngfāngfēibīnshízhīzhàoshúwéihuò

zhùyīnjiànrèntànshūnéngānqīnéryángmíngliàngjiànchēngxiānzhé

bǎoguīquánérzhōngxiàoshāngzàiérjiēquēshìzhīpíngshèngmǎnérqīngmiè

wéizhēngchángsàotòngcháoéryǒngjuéwènshuíérwèizhīshírénzhīxiǎn

zuìyǒuqiūshānsuībǎixuějiǎoyǎnhéngqīnpéngjiāopíng

suīshànglóngfēnhǎoqíngdàngēngcóngshìdàojiān

guīzhìgōngmíngměiwèizhīwèijīndìngshìguāncánmíngzhì

suīdàijǐnwèichǐjiēyuányánzhìzhǎngshùzixièěrmíngzhì

bǎilíngzhōngyānzhēnjǐnjīnmìngtóng

shìānfēixiǎofēnbiànhuòzhuāngshēngzhīyánqǐngchéngfēngwèi

谢晦简介

唐代·谢晦的简介

(390—426)南朝宋陈郡阳夏人,字宣明。谢朗孙。涉猎文义,博赡多通。初为孟昶建威府中兵参军。刘穆之荐于刘裕,累迁太尉主簿。然议事常与穆之不同,穆之怒之,抑不得迁。穆之死,转从事中郎。从刘裕征伐关洛,委以要任。入宋,封武昌县公。总统宿卫。武帝死,少帝立,与徐羡之等共辅政。旋共废杀少帝,迎立文帝。后出为荆州刺史。文帝元嘉三年,诛杀羡之等,并遣檀道济讨晦,晦兵败被杀。

...〔 ► 谢晦的诗(3篇)